Ang Talambuhay ni Lea Espinile

                  Ako ay si Lea Launio Espinile isinilang noong Pebero 03, 1995 sa Brgy. San Marcos San Pablo City. Ang aking ama aysi Virgilio Bondad Espinile at ang aking ina naman ay si Thelma Launio Espinile. Kami ay dalawa lamang na magkapatid. Tatlo daw sana kami ngnit sa hindi inaasahang pangyayari ay naagasan ang aking mama sa una niyang pagbubuntis kaya naging panganay ang aking ate na si Ma. Aileen Launio Espinile. Isang taon lang ang pagitan ng isilang ako bilang bunso.

Ako noong 3 yrs.old 

                   Tatlong taong gulang ako ng mag-umpisang aalagaan ni mama ang isa kong pinsan dahil ang ina nito ay nangibang bansa upang mabigyan ng magandang kinabukasan ang kanyang anak. Nagkasakit ang pinsan kong ito ng dengue ganun din kami ni ate kaya naman nagkasabay-sabay kaming naconfine sa isang pampublikong ospital sa Manila. Isang linggo ang itinagal namin doon bago muling nakauwi.

ayan ako nung bata pa..

                    Nagsimula akong mag-aral sa Mababang Paaralan ng Elementarya ng San Marcos noong ako ay limang taong gulang pa lamang. Bukod sa pagtuturo ng aking magulang, ay dito rin sa paaralan ako natutong bumilang, bumasa at sumulat ganun na rin ang mga magagandang asal. Halos lahat ng baitang sa elementarya ay nakatanggap ako ng award at medalya maliban lamang noong ako ay Grade II. Noong Kindergarten ako inilaban kami sa isang paligsahan sa larangan ng sayawan sa Sta. Cruz Laguna. Sa patimpalak na ito ay kami ang itinanghal na panalo. At nung Graduation Day na ng Kindergarten ay nakamit ko ang award na Most Behave at 3rd honor at ganun din nung Grade I. Nawala naman ako sa pagiging top student noong Grade II. Kinausap ako ng aking adviser at sinabi na hindi na muna ako isasama sa top list dahil may ipapalit daw muna sakin. Kahit na masama ang loob ko ay tinanggap ko na rin iyon dahil wala naman akong magagawa. Hindi ako nawalan ng pag-asa noon at dahil nga sa kagustuhan kong mapasama ulit sa top ay mas pinagbuti ko pa ang aking pag-aaral kaya naman naging 3rd honor ulit ako noong Grade III. Ngunit sa kabila ng pagsusumikap at pagpupursige ko noon, naging 3rd honorable mention na lang ako noong Grade IV sa hindi ko nalalamang dahilan. Siguro ay dahil sa nabawasan ang interes ko sa pag-aaral sa mga panahong iyon at ito ay nagtuloy-tuloy noong Grade V. Dito ako nag-umpisang sumali at matuto ng sport ng Volleyball. Todo suporta sa akin noon ang aking mga magulang. at sa tuwing kami ay aawas sa hapon, ay lagi na akong umaattend ng aming training. Dahil dito, lalo kong napabayaan ang aking pag-aaral. Naging special mention na lang ako noong Grade V. Grade VI, ito ang most unforgettable year sakin sa pag-aaral ko sa Elementarya. Isa na akong ganap na manlalaro ng Del Remedio at nang lumaban kami sa Division Meet ay nakuha namin ang 1st place. Isa rin ako sa napiling makakasama sa Southern Tagalog Calabarzon Athletic Association o STCAA sa Batangas Sports Complex. Sampung araw kaming namalagi sa Brgy. ng Bolbok sa Batangas. Mahirap din dahil malayo sa pamilya pero ang sayang idinulot nito sa amin ay walang mapagkukumparahan. Nang dumating ang araw ng aming pagtatapos  ay nakatangggap ako ng tatlong medalya. Isa para sa pangkalahatan, sa pagiging kampeon ng manlalaro at ang isa naman ay para sa aking award bilang 2nd special mention.

Ayan ako nung grade 6

                
                        Taong 2007 nang pumasok ako sa Paaralang Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School para sa ikalawang antas ng aking pag-aaral. Nakakpanibago sa una pero habang tumatagal ay nasasanay din. Nagkaroon ako ng mas madaming kakilala at mga kaibigan. Noong 1st year hanggang 3rd year, ako ay nasa pangalawa sa pinakamataas na section. Hinikayat ako na mag-player muli sa paaralan ng Dizon at dahil sa kagustuhan ko rin ay muli ko itong pinagpatuloy hanggang 2nd year. Mas mahirp ang pagtetraining namin doon dahil walang covered court kayat lagi kaming nabibilad sa initan. Pero kahit ganun ay ayos lang dahil masaya naman at mahal ko ang paglalaro ng Volleyball. Maraming activities ang naranasan namin noong 1st at 2nd year tulad na lang ng Ibong Adarna at Florante at Laura. Kalimitan ng naging resulta noon ay chanpeon. Noong 3rd year naman, medyo naging mahirap para sa akin ang taong ito dahil bukod sa hindi na ako pinayagang makapagplayer pa ay nagkaroon din ako ng isang problema na sumubok sa akin. Dahil dito, nawalan na talaga ako ng interes sa pag-aaral at iisa na lang ang iniisip kong dahilan ng aking pagpasok. Iyon ay ang makita Siya. Dahil din sa sitwasyong iyon, ramdam ko na sobrang nadiappoint sakin sina mama, papa at ate. Simula noon ay haindi na nila ako masyadong pinapansin. Nawala ang aming masasayang kwentuhan tuwing gabi at hindi na rin ako nakakasabay kumain dahil nahihiya akong humarap sa kanila. Ngunit sa kabila ng lahat ng pagsubok na iyon  masaya pa rin ako dahil nakilala ko ang taong iyon at napamahal na ako sa kanya ng sobra. At sa kagustuhan ko rin namang maibalik ang dating samahan ng aming pamilya ay nagsumikap ako upang muling bumalik ang tiwala nila sakin. Medyo natagalan pero naging maayos din naman ang lahat. Ang masamang karanasan kong iyon ay nagdulot din ng masama sa aking pag-aaral. Bumaba ako ng section kayat ako ay napapunta sa section B. Ok din naman dahil ang mga bago kong kaklase ay katulad din ng mga kaklase ko sa nakasanayan kong section, ang A. Mababait, masayang kasama, nagkakaisa at laging naririyan sa tuwing may nangangailangan. Ang ilan ay naging kaklase ko na rin pero ang iba naman ay bago ko pa lang nakilala. Sobrang saya ng naging buhay 4th year ko dahil sinusuportahan na muli ako ng aking pamilya pati na rin ang aking mga kaklase lalong lalo na ang aking mga kaibigan na laging naririyan upang ako ay pasayahin, gabayan at unawain. Ang isa pa, pinayagan na ulit ako magplayer nina mama at papa. Hindi ko talaga iyon inaasahan kayat masayang-masaya ako ng bigyan ulit nila ako ng pagkakataong makasali sa larangan ng sport, ang Volleyball. Hindi ko rin inaasahan na gagawin akong captainball ng aming Coach. Hindi man kami nakatanggap ng award pero alam ko na ibinigay ko ang lahat ng aking makakaya.     

ayan naman ako nung dalaga na !

4th yr ako niyan ;)

                        Iilang araw na lang ay nalalapit na ang aming pagtatapos sa sekondarya. Panibagong pakikisalamuha na naman ang aming haharapin pero ayos lang dahil parte talaga ito ng buhay ng bawat tao. Masarap tumuntong sa stage at tumanggap ng diploma na aming pinaghirapan pero nakakalungkot din dahil magkakahiwa-hiwalay na kaming magkakaklase. Ang dating masasayang pagsasama ay mananatili na lang sa isang alaala. Sanay maging masaya ang natitirang mga araw bago kami tuluyang mawala sa Paaralang Dizon at sana ay maging matagumpay kaming lahat sa aming magiging career sa darating pang panahon.